Kush qan për mua?

Një burrë i urtë, besimtar i mirë dhe njeri i drejtë ishte në prag të vdekjes. E gjithë familja u mblodh përreth tij dhe po qanin.
Ai u kërkoi ta ndihmojnë që të qëndrojë ulur dhe ata e ngritën nga shtrati. Pastaj, duke iu drejtuar të atit e pyeti:”O baba! A nuk më thua përse qan?”
I ati iu përgjigj:”O bir, qaj për faktin se po të humbas dhe do të mbetem vetëm!”
Ai iu drejtua të ëmës dhe e pyeti:”Po ti o nënë, përse qan dhe mërzitesh?”
Ajo iu përgjigj:”Nuk ka dhimbje më të madhe për një nënë sesa humbja e fëmijës!”
Ai iu drejtua të shoqes dhe e pyeti:”Po ti moj grua, përse qan?”
E shoqja iu përgjigj:”Sepse po humbas shtyllën e shtëpisë dhe do të më duhet të lidhem e martohem me një tjetër!”
Mandej, ai pyeti fëmijët:”Po ju, përse qani?”
Ata u përgjigjën:”Sepse do të mbetemi jetimë dhe nuk ka kushtë kujdeset për ne pas vdekjes tënde!”
Ai i pa të gjithë në sy dhe shpërtheu në të qara. Familjarët e pyetën gati njëzëri:”Po ti, përse qan?”
I urti u përgjigj:”Qas sepse nga përgjigjet tuaja kuptova se secili nga ju qan për veten e tij dhe jo për mua.
Kush prej jush qan për rrugëtimin tim të gjatë që më pret?
Kush qan për punët e mia të pakta që kam?
Kush qan për faktin që si shtrat do të kem dheun?
Kush qan për faktin se do të dal para Zotit të botës?
Kush qan se do të jap llogari për gjithçka që kam vepruar në këtë botë?
Mandej u shtri dhe nuk u ngrit më.