Të Fundit
Thënie të zgjedhura nga Gibran Khalil Gibran

Thënie të zgjedhura nga Gibran Khalil Gibran

Në çdo vend të tokës të gërmosh do të gjesh një thesar, por duhet të gërmosh me besimin e bujkut.
——
Shpirti i perëndimit është miku dhe armiku jonë. Është miku jonë nëse e kontrollojmë dhe është armiku jonë nëse na kontrollon. Është miku jonë nëse i hapim zemrat dhe armiku jonë nëse ia dhurojmë zemrat. Është miku jonë nëse marrim prej tij ato që na përshtaten dhe armiku jonë nëse nëse i nënshtrohemi në gjithçka që i përshtatet.
—–
Edhe një beduin arab ka muzë poetike më të pasur sesa poetët më të mirë francezë.
——
Gabon nëse ia lejon vetes atë që ta ndalon ndërgjegjja. Gabon edhe nëse e privon veten nga ajo që ta lejon ndërgjegja.
—-
Frika nga djalli është një nga format e dyshimit tek Zoti. Frika nga ferri është ferr dhe malli për parajsën është parajsë.
—-
Fatkeqësia e një populli janë ata njerëz të cilët nuk mbjellin një pemë, nuk largojnë një gur dhe nuk arrnojnë dot një veshje, por merren me politikë.
—-
Jehona e kuakjes të korrit të bretkosave mund të jetë më e zhurmshme sesa pëllitja e demave, por brektosat nuk tërheqin parmendë, nuk shijnë grurë në lëmë dhe nga lëkura e tyre nuk prodhohen këpucë.
—–
Nuk mund ta gjykosh një njeri për më shumë sesa di rreth tij. Ç’dije sakate ajo e jotja.
—–
Ti je vëllai im dhe unë të dua kur të shoh me ballin përtokë në xhaminë ku lutesh, të gjunjëzuar në tempullin tënd apo të përgjëruar në kishën tënde. Ti dhe unë jemi bijtë e të njëjtës fe, që është shpirti; Ne jemi përfaqësuesit e kësaj feje, degëzimet e të cilës, nuk janë veçse gishtat e lidhur me dorën e vetme hyjnore, e cila deklaron persosmërinë e shpirtit.
—-
Unë jam i krishter dhe jam krenar për këtë. Por e dua profetin arab dhe e madhëroj emrin e tij, ashtu siç çmoj lavdinë e Islamit dhe i trembem shuarjes së tij.
—-
Një popull me dhëmballë të prishura ka stomak të ligsht, prandaj dhe shumë popuj janë viktima të kapsllikut.
—-
Robëria më e shëmtuar është ajo që i privon shpirtrat e fëmijëve nga hapësira pafund dhe i izolon në biruca mjerimi, aty ku skamja bashkëjeton me injorancën dhe poshtërimi me trishtimin. Në këtë mjedis, ata rriten të dëshpëruar, jetojnë si kriminelë dhe vdesin të urryer.
—-
A nuk kemi dëgjuar e parë që bukuritë e jashtme kanë shkaktuar fatkeqësi dhe dhimbje të thella?
A nuk është hëna, e cila derdh rreze drite në gojët e poetëve, po ajo hënë e cila trazon qetësinë e detit me baticat e saj?
—-
Zoti ka mbjellë në zemrat tuaja farërat e lumturisë. Përse i shkulni dhe i hidhni mbi shkëmbinj që ti hanë sorrat dhe shpërndajnë stuhitë?
—–
Zoti i ka dërguar shpirtrat tuaj në këtë jetë si shkëndija vezulluese, të cilat rriten falë dijes dhe hijeshohen sa më shumë thellohemi në sekretet e ditës dhe natës. Si vallë i mbuloni me hi duke ua shuar vezullimin?
Zoti i ka pajisur shpirtrat tuaj me flatra që të fluturoni në hapësirën e dashurisë, lirisë dhe njohjes. Përse i prisni këto flatra me duart tuaja dhe zvarriteni si instektet mbi sipërfaqen e tokës?
—-
Miqësia është përgjegjësi e këndshme dhe jo shans përfitimi.
—-
Besimi që ke tek njerëzit dhe dyshimi tek ta shkojnë paralelisht me besimin dhe dyshimin që ke tek vetja. Njeri i drejtë është ai që nuk e shfajëson veten për të metat e njerëzve.
—-
Nëse e ke zemrën vullkan, si mund të presësh të çelin lule në duart e tua?
—-
Nga të gjithë gëzimet e kësaj jetes, nuk ka as dhe një që krahasohet me gazin e një gruaje të privuar nga mëmësia, të cilën, në një kohë, ligjet universale e riaftësojnë për tu bërë nënë. E gjithë bukuria e pranverës dhe madhështia e agimit, bashkohen mes brinjëve të një gruaje të privuar nga Zoti deri në ato çaste.
—-
Njeri i ndershëm i ndershëm është ai që nuk e sheh veten të ndarë nga ata që bota i konsideron të ligj.

Gibran Khalil Gibran, shkrimtar libanez
Perzgjodhi dhe perktheu: Elmaz Fida